پيش از هگل، در هيچ‏يك از دوران‏هاى گذشته‏ى تاريخ فلسفه، انديشه‏ى تاريخى براى فهم جهان به كار بسته نشده بود، و هگل نخستين فيلسوف بزرگ و تأثيرگذارى بود كه تاريخ را مقوله‏اى متمايز براى انديشه‏ورزى فلسفى انگاشت. تاريخى‏انديشى هگل را بر آن مى‏دارد كه براى تاريخ غايتى قائل شود و آغاز و انجامى براى آن در نظر بگيرد؛ با اين همه، دستاورد بزرگ هگل در اين زمينه قولِ به "پايان تاريخ" نيست، بلكه باور به دخالت فعالِ عقل در تاريخ و هدايت عقلانى تاريخ است. برنهاده‏ى محورى فلسفه‏ى تاريخ هگل اين است كه تاريخ همانا پيشرفت آگاهى به سوى آزادى و تحقق آزادى است. نزد هگل، غايت تاريخ اين است كه روح خود را در جهان در خانه‏ى خود احساس كند. هگل و فلسفه‏ى تاريخ به بررسى همه‏سويه و جامع همه‏ى جنبه‏هاى انديشه‏ى تاريخى هگل كه در كتاب درآمدى بر فلسفه‏ى تاريخ مطرح شده مى‏پردازد، مفاهيم مهم آن را توضيح مى‏دهد، و اهميت آن را در مباحثات مربوط به ماهيت تاريخ بازمى‏نمايد.