اگر اهميت و بزرگي يك فيلسوف را از تاثير نوشته‌هاي او بر آيندگان قياس كنيم، آنگاه فردريش نيچه مرتبه‌اي همسان هگل، ماركس، كيركه‌گور و شوپنهاور خواهد داشت. نيچه نيز در شمار آن معدود متفكران قرن نوزدهم است كه از زمانه‌ي خود بسيار جلوتر بودند و بي وجود آن‌ها، قرن بيستم نمي‌توانست به جايي‌ برسد كه امروز رسيده است. تاثير آثار نيچه را مي‌توان تاثيري ديرس خواند. نيچه با آن ذهن آشفته و مختل، شهرت و اعتبار روزافزون نوشته‌هاي خود را تجربه نكرد و افكار و عقايد او ثمرات شگفت‌انگيزشان را تنها پس از مرگ وي به بار آوردند. با در نظرگرفتن و در قياس با تاثير جاودانه‌ي نيچه، زندگي‌اش يك زندگي معمولي بود. ... حتي افتخارات واقعي هم تا زماني كه زنده بود به سراغش نيامدند. و با اين مقدمه به نظر مي‌رسد كه حق با نيچه باشد وقتي در "آنك انسان" مي‌گويد: "من چيزي هستم و نوشته‌هاي من چيزي ديگر". ( از متن)